وب سایت رسمی شرکت هوا مایع زاگرس | خطرات گاز آرگون

گاز آرگون چه خطراتی را دارد ؟

در این نوشته به معرفی گاز آرگون و کاربرد های آن و همچنین بررسی خطرات گاز آرگون برای سلامت و محیط زیست می پردازیم.

تاریخچه گاز آرگون چیست ؟

گاز آرگون اولین بار در سال 1894 در هوا کشف شد. آرگون سومین گاز نجیب در جدول تناوبی عناصر است و یک درصد از جو زمین را تشکیل می دهد. انحلال پذیری گاز آرگون مشابه گاز اکسیژن است و 2.5 برابر نیتروژن در آب انحلال پذیری دارد. این عنصر شیمیایی بی اثر، بی رنگ و بی بو است و در هر دو حالت گازی و مایع وجود دارد. این گاز بی اثر بوده و ترکیبی از آن با مواد دیگر وجود ندارد.

استحصال گاز آرگون

گاز آرگون را از تقطیر جزء به جزء هوای مایع به دست می آورند. نیاز جهانی به گاز آرگون بیش از 750 هزار تن در سال است. گاز آرگون داری ایزوتوپ های مختلفی است.

کاربرد های گاز آرگون

نیتروژن گازی نیمه بی اثر محسوب می شود. در مواردی که احتمال واکنش پذیری نیتروژن وجود دارد، گاز آرگون را جایگزین آن می کنند. برای مثال در ساخت لامپ مورد استفاده قرار می گیرد.

گاز آرگون در صنعت فلزات جایگاه ویژه ای دارد. از آن به عنوان گاز محافظ قوس الکتریکی در جوشکاری و برشکاری استفاده می کنند. خاصیت بی اثر بودن گاز آرگون سبب شده است استفاده از آن برای تولید تیتانیوم و کریستال های ژرمانیوم و سلیکون مفید باشد.

اثرات آرگون بر سلامتی

گاز آرگون از طریف تنفس جذب بدن می شود. پخش شدن گاز آرگون در هوا و تنفس هوا با غلظت زیادی از آرگون سبب ایجاد سرگیجه و سر درد می شود. کمبود اکسیژن در اثر تنفس آرگون سبب تهوع، از دست دادن سطح هوشیاری و مرگ می شود.

تماس آرگون مایع با پوست به دلیل دمای بسیار پایین سبب یخ زدگی یا سوختگی سرد می شود. باید مراقب بود آرگون مایع با هیچ قسمتی از بدن به ویژه چشم ها تماس پیدا نکند.

علائم خطر آرگون بر سلامتی از طریق تنفس آن است که فرد احساس کمبود هوا و تنفس سریع پیدا می کند. سطح هوشیاری فرد کاهش پیدا می کند و هماهنگی عضلانی وی کاسته می شود. در صورت ادامه ی تنفس آرگون فرد توان شناختی خود را از دست می دهد. تهوع، استفراغ، گلو درد و در ادامه ممکن است مرگ رخ دهد.